De zon schijnt

'In een lege Evian-fles heb ik een tak van een kastanjeboom staan. Het geheel staat in de vensterbank, boven de verwarming. Zo krijgen de knoppen licht en warmte. Dat is het idee. Het is overigens geen grote tak. Dat u niet denkt dat ik bij nacht en ontij met een motorzaag in het park ben geweest. De knoppen van de kastanje vind ik bijzonder mooi. Ze zijn groot en goudbruin, en kleverig. Dat laatste weet ik nog maar net. Toen ik de tak in huis haalde, waren die knoppen nog helemaal dicht. Ze plakten aan mijn vingers. Amper vierentwintig uur later waren de twee grootste knoppen al open. Als eerste meldde zich frisgroen, teder blad. Heel kleine blaadjes, maar al duidelijk met de vorm van een kastanjeblad.'

Bril had vele humeuren, maar bij voorkeur had hij een goed humeur. Hij kon als geen ander vol humor schrijven over de onvolmaaktheid van het leven en de mensheid in het bijzonder, maar altijd - al was het zoeken naar een speld in een hooiberg - vond hij uiteindelijk het lichtpuntje.

Jarenlang schreef Martin Bril dagelijks een column. Het liefst wilde hij zijn lezer iedere ochtend een glimlach bezorgen. In 'De zon schijnt' is weer een verzameling opgenomen van zijn meesterlijke observaties over het dagelijkse leven: lekker eten, de weersvoorspellingen, optimisme, een mooi bericht op de radio, het genot van de perfecte stoel en het naderen van een nieuw jaar. Uit elk verhaal blijkt het verlangen iedere dag fris opnieuw te beginnen. Als geen ander kan Bril laten voelen dat het de kleine dingen zijn die het leven groots en meeslepend maken.